Diecezja

Kardynał elekt Ignacy Jeż

Pierwszy biskup koszalińsko-kołobrzeski w latach 1972-1992. Zmarł nagle w Rzymie 16 października 2007 roku, na dzień przed ogłoszeniem jego nominacji kardynalskiej. Stąd przyjęło się nazywanie go "kardynałem nominatem". Pochowany w bazylice konkatedralnej w Kołobrzegu.

Zawołanie biskupie: Veni ignem mittere - "Przyszedłem rzucić ogień".

kardynał elekt Ignacy Jeż

Urodził się 31 lipca 1914 roku w Radomyślu Wielkim (diecezja tarnowska). Wyświęcony na prezbitera 20 czerwca 1937 roku w Katowicach został wikariuszem w Hajdukach Wielkich. Więziony w obozie koncentracyjnym w Dachau od 7 października 1942 roku do 29 kwietnia 1945 roku. Następnie był kapelanem obozu dla Polaków w Göppingen i rektorem Niższego Seminarium Duchownego w Katowicach (1946-1960).

20 kwietnia 1960 roku papież Jan XXIII mianował ks. Jeża biskupem pomocniczym w Gnieźnie z przeznaczeniem dla Gorzowa Wielkopolskiego, przydzielając mu stolicę tytularną Alba Maritima (obecnie na terenie Chorwacji). Święcenia biskupie otrzymał w katedrze gorzowskiej 5 czerwca 1960 roku z rąk prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego. 16 września 1967 roku bp Jeż został mianowany biskupem pomocniczym gorzowskim.

28 czerwca 1972 roku papież Paweł VI mianował go biskupem nowo utworzonej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Ingres do katedry koszalińskiej bp Jeż odbył 22 października 1972 roku roku. 1 sierpnia 1989 roku złożył rezygnację z obowiązków biskupa diecezjalnego, którą papież Jan Paweł II przyjął 1 lutego 1992 roku.

Był Honorowym Obywatelem Radomyśla Wielkiego, Koszalina, Słupska, Połczyna-Zdroju, Katowic i Kołobrzegu. Odznaczony m.in. Orderem Odrodzenia Polski, Wielkim Krzyżem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec i Orderem Uśmiechu.

Bp Jeż zmarł nagle 16 października 2007 roku w Rzymie, na dzień przed ogłoszeniem jego nominacji kardynalskiej, co potwierdził papież Benedykt XVI podczas audiencji generalnej 17 października 2007 roku. Pochowany został w krypcie bazyliki kołobrzeskiej 23 października 2007 roku. 

Z Testamentu biskupa Ignacego Jeża - "O ofiarę Mszy Świętej proszę księży, gdyż silnie wierzę w skuteczność Najświętszej Ofiary, tak jak i proszę o modlitwy diecezjan, którym tyle lat służyłem. Wierzę również głęboko, że Pan Bóg jest Sprawiedliwym Sędzią, który za zło ukarze, ale też za dobro wynagrodzi. Jego sprawiedliwemu osądowi pozostawiam bez reszty osąd czego więcej było w moim życiu. Za darowane w 1945 roku życie, byłem Panu Bogu niepomiernie wdzięczny i stąd płynęła moja pogoda ducha."

Powiedzieli o biskupie Ignacym Jeżu (wybrał ks. Piotr Zieliński):

papież Jan Paweł II - "W czasie mojego posługiwania w Krakowie szczególne więzy przyjaźni łączyły mnie z biskupami z Gorzowa: Wilhelmem Plutą, Jerzym Strobą i Ignacym Jeżem. Z nimi się naprawdę przyjaźniłem. Dlatego jeździłem do nich z wizytą, także nie z urzędu. Ze wspomnianej trójki żyje jeszcze bp Ignacy Jeż. Jest obdarzony darem poczucia humoru, o czym między innymi świadczy umiejętność bawienia się swoim nazwiskiem" (Wstańcie, chodźmy!, Kraków 2004).

papież Benedykt XVI - "Pragnąłem, aby wraz z tymi ostatnimi wyniesiony został do purpury kardynalskiej sędziwy biskup Ignacy Jeż z diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej w Polsce, zasłużony hierarcha, który zmarł nagle wczoraj. Módlmy się za spokój jego duszy" (Audiencja generalna, 17 października 2007 roku).

kard. Józef Glemp - "Wspominam go jako wielkiego przyjaciela. Byliśmy w zażyłej przyjaźni, która pomagała nam w jedności Episkopatu podejmować różne dzieła. To był duszpasterz Boży, który nie patrzył, czy wygoda, czy niewygoda. Człowiek ogromnej pracowitości, ogromnej pokory, a jednocześnie bardzo trzeźwo oceniający rzeczywistość, nie mający złudzeń. W stosunku do kapłanów był bardzo ojcowski, potrafił rozeznawać realizm kościelny, który był daleki od tego, żeby rzucać słowa na wiatr. Był człowiekiem konkretnym, a równocześnie człowiekiem ogromnej duchowości" (Rozmowa z ks. Piotrem Zielińskim, 23 lutego 2009 roku).

bp Czesław Domin - "To, czego dokonał w czasie swego dwudziestoletniego posługiwania pasterskiego w tej wówczas nowo powstałej diecezji, i to w dodatku w czasach trudnych, jest niebywałe. Jego następca w posługiwaniu pasterskim diecezji może jedynie pokornie prosić Pana Boga, aby nic z tego, co pierwszy biskup koszalińsko-kołobrzeski osiągnął, nie zostało stracone ani zmarnowane" (Homilia w czasie ingresu, 23 lutego 1992 roku).

bp Kazimierz Nycz - "W ciągu swojego życia, a szczególnie przez prawie 50 lat budowania tożsamości Kościoła koszalińsko-kołobrzeskiego, najpierw przez posługę biskupią w Gorzowie Wielkopolskim, kiedy jeszcze diecezji nie było, a potem od początku powstania diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej do dziś. Wiemy przecież, że jako biskup senior wyznacza nam kierunki działania, a równocześnie jest dla nas wszystkich jakimś stałym punktem odniesienia w tym wszystkim, co robimy" (Homilia, 31 lipca 2006 roku).

abp Marian Gołębiewski - "Życie Biskupa Ignacego Jeża można by przyrównać do długiego, drogocennego różańca. Nanizano na nim 93 paciorki, prawdziwe perły. Każdy paciorek to jeden rok: bogaty w doświadczenia, pracę, nowe wyzwania, radości i smutki, nadzieje i znaki zapytania, opromieniony dobrocią Boga. Lata przemijały i przybywały. Przemijanie bowiem jest podstawowym doświadczeniem człowieka. W mojej pamięci Biskup Ignacy Jeż pozostanie jako niezwykle życzliwy, przyjacielski, dyspozycyjny, chętnie służący pomocą, pogodny, tryskający humorem, jako ten, kto był w ręku Boga. Umiał się cieszyć każdym drobiazgiem i za wszystko okazywać wdzięczność" (Homilia pogrzebowa, 23 października 2007 roku).

bp Edward Dajczak - "Nasze tereny to obszar ogromnej powojennej migracji, przy której bardzo trudno jest budować swoją wspólną tożsamość w przeszłości. Nie mamy więc innej możliwości, jak budować ją współcześnie. Kardynał Ignacy Jeż jest do tej pory człowiekiem, który stanowi dla nas fundament i punkt odniesienia" (Koszalin, 17 marca 2008 roku).